Op het plein van de Groeneplaats in Den Burg staan de ooien, rammen en lammeren al vroeg in de ochtend klaar in provisorische hokken. Keurmeesters en boeren lopen langs, beoordelen de dieren en komen al dan niet tot zaken. Dat gaat vaak nog via het traditionele handjeklap. Bijzonder om dit als buitenstaander mee te maken, het gaat er echt nog net zo aan toe als vroeger.
Kopers uit de hele wereld komen voorafgaand aan de fokdag naar Texel om schapenboeren en hun bedrijven te bezoeken en de ‘koopwaar’ te bekijken. Het Texelse schaap, dat de rasnaam Texelaar draagt, is zeer geliefd bij schapenfokkers over de hele wereld.
Schapen worden op Texel al eeuwenlang gehouden. Al in 1477 wordt het schaap hier beschreven. Tot 1860 ging het vooral om het ras Pielsteert: kleine schapen met goede wol maar matig vlees. Om de kwaliteit te verbeteren werd het ras in de tweede helft van de 19de eeuw gekruist met het Leicester- en Lincolnshire-ras. In 1909 werd het Texelse Schapenstamboek opgericht, waarbij onder meer raskenmerken werden vastgesteld. Zo ontstond in de loop tijd het echte Texelse ras. Na 1960 is er bij het fokken vooral verder gewerkt aan verbetering van de bespiering. Mede daardoor wordt het vlees van de Texelaar vandaag de dag wereldwijd geroemd om z’n kwaliteit. Kenners beweren bovendien dat het vlees zich onderscheidt door een licht zilte smaak. Inmiddels worden Texelaars geëxporteerd naar landen over de hele wereld. Het ras wordt in Nederland Texelaar genoemd, in het buitenland spreekt men van Texelsheep of kortweg Texel.
Een volwassen Texelse ram weegt zo’n 95 kilo en is circa 70 centimeter hoog. Een volwassen ooi weegt rond de 75 kilo en meet circa 68 centimeter. Kenmerkend voor het ras is dat de dieren nogal gedrongen zijn. Let er maar eens op tijdens de Schapenfokdag.
