In de 19e eeuw stond het lichtbaken naast het huis Zuidwestkust, dat werd bewoond door de lichtwachter, Mattheus Mehl. Toen die in 1884, twee jaar voor zijn pensioen overleed, werd hij opgevolgd door Klaas Teuniszoon Troost. Zowel zijn zoon als kleinzoon zouden in zijn voetsporen treden. Daardoor heette het lichtbaken op Texel het ‘Licht van Troost’. In 1912, drie jaar na het overlijden van Klaas Troost, werd het oude torentje vervangen door een 22 meter hoge toren van staal, die nagenoeg dezelfde vorm had als de IJzeren Kaap.

In 1927 nam Simon Pieter het stokje over van zijn vader Hendrik Troost die vanaf 1912 over het licht had gewaakt. Simon woonde met zijn vrouw Aaltje en drie kinderen aan het Molwerk bij de Mokbaai. Het huis was gebouwd op de dijk, met uitzicht op de Mokbaai. 14 mei 1940 werd een zwarte dag voor lichtwachter Troost: hij had instructies gekregen om bij capitulatie voor een vreemde mogendheid het optiek van de lichttoren te vernietigen. “Huilend kwam hij thuis”, vertelde zijn echtgenote later in een interview. De Duitsers plaatsten een elektrisch licht en Simon Pieter moest zich op afroep beschikbaar houden: als er een Duits konvooi door het Schulpengat kwam, moest hij de lichten bedienen. Na de oorlog, in 1948, werd zijn broer Martinus Cornelis de nieuwe lichtwachter. Toen die met pensioen ging, werd het licht bediend door het Loodswezen uit Den Helder en later door de kustwacht van Eierland.

In 1956 werd een nieuw lichthuis geplaatst, afkomstig van Rottummeroog. De verouderde gasinstallatie werd vervangen door een elektrische lamp. Dit baken deed dienst tot 1977 en werd toen gedemonteerd. De toren werd gesloopt en het lichthuis kwam terecht in Schipbreuk- en Juttersmuseum Flora, tussen De Koog en Den Burg.

Het huidige Licht van Troost is 22 meter hoog, gemaakt van staal en met een vast lichthuis.