Het zandverlies aan de Eierlandse kust bedroeg zo’n 500.000 kubieke meter per jaar. De dam werd vanaf de duinvoetverdediging 825 meter zeewaarts gerealiseerd. Tot grote verrassing van Rijkswaterstaat ontstond aan beide zijden van de dam nieuw strand. Inmiddels is dit uitgegroeid tot het breedste strand van Texel (zandplaat De Hors op de zuidpunt niet meegerekend). Bij laag water is het vanaf het parkeerterrein wel een kilometer lopen naar de waterlijn. De enorme zandvlakte die is ontstaan, wordt nu veel gebruikt door vliegeraars en blokarters. Ook zeehonden worden regelmatig zonnend aan de waterkant gesignaleerd. Zwemmen is vanwege gevaarlijke stromingen nog steeds niet toegestaan in dit gebied.
Varianten
Een soortgelijke dam was niet eerder aan de Nederlandse kust aangelegd. Verschillende varianten werden onderzocht. Uiteindelijk viel de keus op 825 meter: een kortere zou te weinig effect hebben. Een langere, van 1800 meter, zou teveel van invloed zijn op de verplaatsing van zand naar de Waddenzee.
Dubbele aangroei
Tegen alle prognoses in, ontstond aan beide kanten een grote zandvlakte. Volgens RWS komt dat doordat de stroomgeul door de dam verder is weggedrukt. De verwachting was dat rond de kop van de dam een flinke stroming zou ontstaan, maar dat bleek mee te vallen. Het zand kon daardoor ook aan de noordkant bezinken. De situatie die RWS had gehoopt op lange termijn te bereiken, werd zo al binnen een paar jaar realiteit.
RWS verwacht na 50 jaar zo’n 30 á 40 procent op de kosten voor suppletie te zullen hebben uitgespaard. Tot nu toe voldoet de dam aan de verwachtingen.
