Het natuurgebied vindt zijn oorsprong in 1749, toen zandplaat De Hors zich bij het eiland voegde. Het zuidelijke deel van De Hors bestaat dan ook uit een grote strandvlakte. Door de aanvoer van zand, ontstonden op De Hors duinen, vanaf welke men een prachtig uitzicht heeft op het gebied. Nog steeds vormen zich op De Hors in rap tempo jonge duinen, doordat zand wordt vastgehouden in het biestarwegras.
Verrassende flora
Door de aanleg van kunstmatige duinenrijen onstonden duinvalleien: de Horsmeertjes en de Kreeftepolder. Rond De Horsmeertjes, verdronken duinvalleien, groeien bijzondere planten. Na duizendguldenkruid hebben ook parnassia, vleeskleurige orchis, groenknolorchis en armbloemig waterbies zich hier gevestigd. De Kreeftenpolder is een door een stuifdijk van de strandvlakte gescheiden duinvallei. In de vallei, die haar naam dankt aan Rijkswaterstaat-opzichter Jaap Kreeft, zijn eveneens allerlei prachtige planten te vinden. Dichter bij de zee stuit men op de excentrieke blauwe zeedistel, de kleurrijke zeewinde of de zeewolfsmelk en zeevenkel.
Vogelparadijs
Ook vogelliefhebbers wanen zich op De Hors in een paradijs. Het open water trekt veel eenden aan, zoals de wintertaling, de smient, de wilde eend, de slobeend en de tafeleend. De rietkragen om de meertjes herbergen kleine karekieten, rietgorzen, blauwborsten, rietzangers en schaarse vogels als dwergsterntjes, baardmannetjes, bruine kiekendieven en roerdompen. Het uitkijkpunt De Hors, dat ook met een rolstoel te bereiken is, biedt een prachtig uitzicht over het natuurschoon.
Nationaal Park
Om flora en fauna niet te verstoren, gelden in het Nationaal Park Duinen van Texel, waar De Hors onderdeel van is, enkele regels. Zo mag men zich niet buiten de aangegeven wandelpaden begeven, moeten fietsers op het fietspad blijven en dienen honden het hele jaar door te worden aangelijnd.
