De Roggesloot en de oevers van het natuurgebied beslaan circa 40 hectare van polder Eierland. Vroeger, tot het begin van de zeventiende eeuw, was dat wel anders: toen liep de wadkreek van de Waddenzee helemaal door tot aan de Noordzee, bij natuurgebied De Slufter. In 1630 werd echter de zanddijk aangelegd, waardoor de plas kleiner werd. Het zoute water werd brak en veel zeedieren, zoals onder meer de roggen – waaraan de sloot zijn naam heeft te danken – verdwenen uit het gebied.

Toevluchtsoord
De vorm van De Roggesloot verraadt echter dat het een oude wadkreek betreft: ten oosten van het water zijn vijf verhogingen in het landschap te zien. Deze verhogingen, nollen genoemd, deden voordat de dijk werd aangelegd dienst als toevluchtsoord voor het vee wanneer de kwelder was volgelopen met water uit de zee. In 1835 vond de inpoldering van Eierland plaats en waren de nollen niet meer nodig. Wanneer het water nu te hoog staat, kan water via een havensluisje de Waddenzee instromen.

Recreatie
De Roggesloot is rijk aan weide- en rietvogels, zoals onder meer de kleine karekiet. Aan het water is een vissteiger gebouwd, die een mooi uitzicht over het natuurgebied biedt. Wanneer het vriest is de Roggesloot onder de Texelaars, en dan met name onder de Durpers, een populaire plek: er wordt dan naar hartelust geschaatst op het ijs dat zich op het brakke water vormt. De Roggesloot is echter niet een van de eerste plekken op het eiland waar geschaatst kan worden. Vanwege de oppervlakte en diepte van het water, vriest de sloot niet gauw dicht en duurt het vrij lang voor het verantwoord is het ijs te betreden.